Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a bending

  • 1 inflexus

    bending, curving.

    Latin-English dictionary of medieval > inflexus

  • 2 īnflexiō

        īnflexiō ōnis, f    [1 in+FALC-], a bending: helicis: laterum fortis, vigorous attitude.
    * * *
    modification, adaption; bending/curving (action)

    Latin-English dictionary > īnflexiō

  • 3 declinis

    declinis, decline ADJ
    moving/bending/drooping down; declining/ebbing; turning/bending; skewed/averted

    Latin-English dictionary > declinis

  • 4 anfractum

    1.
    anfractus (not amfr-), a, um, P. a. [qs. from anfringo], winding, bending, cooked:

    spatia,

    Amm. 29, 5.—Hence, subst.: anfractum, i, n., a winding, a crook, curve (ante-class. for the class. anfractus, us): terrarum anfracta, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 15 Müll. (Trag. Rel. p. 151 Rib.): in anfracto, Varr. ib.: cavata aurium anfracta, Varr. ap. Non. p. 193, 5.
    2.
    anfractus (not amfr-), ūs, m. [id.], pr. a breaking round; hence, a bending, recurving, turning (in the ante-class. per. rare; v. the preced. art.).
    I.
    Lit.:

    quid pulchrius eā figurā (sc. sphaericā) quae nihil incisum anfractibus, nihil eminens, habere potest?

    Cic. N. D. 2, 18, 47.—Hence, of the circular motion of the sun (acc. to the ancient belief):

    solis anfractus,

    a circuit, revolution, Cic. Rep. 6, 12; cf. id. Leg. 2, 8.—Of the crookedness of horns:

    cornua convoluta in anfractum,

    Plin. 11, 37, 45, § 124.—Of the coils of a serpent, Val. Fl. 7, 523; Stat. Th. 5, 520.—Also freq., particularly in the histt., of the turning or winding of a road, etc., a tortuous, circuitous route:

    si nullus anfractus intercederet,

    Caes. B. G. 7, 46:

    illa (via) altero tanto longiorem habebat anfractum,

    Nep. Eum. 8, 5:

    per anfractus jugi procurrere,

    Liv. 44, 4:

    anfractus viarum,

    id. 33, 1:

    litorum anfractus,

    the windings, id. 38, 7 al.; Luc. 1, 605. —
    II.
    Trop., of discourse, = ambages, circumlocution, digression:

    quid opus est circuitione et anfractu?

    Cic. Div. 2, 61, 127:

    oratio circumscripta non longo anfractu, sed ad spiritum vocis apto,

    id. Part. Or. 6, 21:

    quae omnia infinitus anfractus habent,

    ramifications, Quint. 6, 1, 15, where Bonn. and Halm read tractatus. —Of legal matters, intricacies, prolixity:

    judiciorum,

    Cic. Clu. 56, 159:

    juris,

    Quint. 12, 9, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > anfractum

  • 5 anfractus

    1.
    anfractus (not amfr-), a, um, P. a. [qs. from anfringo], winding, bending, cooked:

    spatia,

    Amm. 29, 5.—Hence, subst.: anfractum, i, n., a winding, a crook, curve (ante-class. for the class. anfractus, us): terrarum anfracta, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 15 Müll. (Trag. Rel. p. 151 Rib.): in anfracto, Varr. ib.: cavata aurium anfracta, Varr. ap. Non. p. 193, 5.
    2.
    anfractus (not amfr-), ūs, m. [id.], pr. a breaking round; hence, a bending, recurving, turning (in the ante-class. per. rare; v. the preced. art.).
    I.
    Lit.:

    quid pulchrius eā figurā (sc. sphaericā) quae nihil incisum anfractibus, nihil eminens, habere potest?

    Cic. N. D. 2, 18, 47.—Hence, of the circular motion of the sun (acc. to the ancient belief):

    solis anfractus,

    a circuit, revolution, Cic. Rep. 6, 12; cf. id. Leg. 2, 8.—Of the crookedness of horns:

    cornua convoluta in anfractum,

    Plin. 11, 37, 45, § 124.—Of the coils of a serpent, Val. Fl. 7, 523; Stat. Th. 5, 520.—Also freq., particularly in the histt., of the turning or winding of a road, etc., a tortuous, circuitous route:

    si nullus anfractus intercederet,

    Caes. B. G. 7, 46:

    illa (via) altero tanto longiorem habebat anfractum,

    Nep. Eum. 8, 5:

    per anfractus jugi procurrere,

    Liv. 44, 4:

    anfractus viarum,

    id. 33, 1:

    litorum anfractus,

    the windings, id. 38, 7 al.; Luc. 1, 605. —
    II.
    Trop., of discourse, = ambages, circumlocution, digression:

    quid opus est circuitione et anfractu?

    Cic. Div. 2, 61, 127:

    oratio circumscripta non longo anfractu, sed ad spiritum vocis apto,

    id. Part. Or. 6, 21:

    quae omnia infinitus anfractus habent,

    ramifications, Quint. 6, 1, 15, where Bonn. and Halm read tractatus. —Of legal matters, intricacies, prolixity:

    judiciorum,

    Cic. Clu. 56, 159:

    juris,

    Quint. 12, 9, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > anfractus

  • 6 declinatio

    dēclīnātĭo, ōnis, f. [id.], a bending from a thing, a bending aside; an oblique inclination or direction (good prose).
    I.
    Lit.:

    lanceam exigua corporis declinatione vitare,

    Curt. 9, 7 fin.; cf.:

    quot ego tuas petitiones parva quadam declinatione effugi,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    declinare dixit (Epicurus) atomum perpaulum, et ipsa declinatio ad libidinem fingitur, etc.,

    id. Fin. 1, 6, 19; so of the oblique motion of atoms, id. Fat. 10, 22; 22, 47.—
    B.
    Like the Gr. klima, the supposed slope of the earth towards the poles, a region of the earth or sky, a climate:

    declinatio mundi,

    Col. 1 prooem. § 22; so,

    mundi,

    id. 3, 1, 3; cf.:

    positio caeli et declinatio,

    id. 1, 6, 18;

    so correspond. with regio caeli,

    Col. 4, 24, 2; cf.

    also caeli,

    the altitude of the pole, Vitr. 9, 7, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a turning away from any thing; an avoiding, avoidance: ut bona natura appetimus, sic a malis natura declinamus;

    quae declinatio, si cum ratione fiet, cautio appelletur,

    Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf.

    so opp. appetitio,

    id. N. D. 3, 13, 33; and in plur. Gell. 14, 1, 23:

    laboris, periculi,

    Cic. Clu. 53 fin.
    B.
    t. t.
    1.
    Of rhetor. lang., a short digression:

    declinatio brevis a proposito, non ut superior illa digressio,

    Cic. de Or. 3, 53 fin.; id. Part. 15; cf. Quint. 9, 1, 32 and 34.—
    2.
    Of gramm. lang.: variation, inflection.
    (α).
    In the older grammarians, every change of form which a word undergoes; as declension, strictly so called, conjugation, comparison, derivation, etc., Varr. L. L. 8, § 2 sq.; 10, § 11 sq.; Cic. de Or. 3, 54; cf.

    also of declension in its stricter sense,

    Quint. 1, 4, 29; 1, 5, 63;

    of conjugation,

    id. 1, 4, 13;

    of derivation,

    id. 8, 3, 32; 2, 15, 4.—
    (β).
    Among the later grammarians, of declension, properly so called, as distinguished from conjugatio, comparatio, derivatio, etc. So, Donatus: in declinatione compositivorum nominum, p. 174 P. (p. 13 Lind.).

    Lewis & Short latin dictionary > declinatio

  • 7 inclinatio

    inclīnātĭo, ōnis, f. [id.], a leaning, bending, inclining to one side (class., esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (corporis) ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, etc.,

    Cic. N. D. 1, 34, 94:

    corporis,

    Quint. 1, 11, 16:

    fortis ac virilis laterum,

    id. ib. 18:

    incumbentis in mulierculam,

    id. 11, 3, 90:

    alternā egerunt scobem,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    merso navigio inclinatione lateris unius,

    id. 8, 51, 77, § 208.— In plur.:

    variis trepidantium inclinationibus,

    Tac. H. 2, 35; Plin. 37, 10, 58, § 160.—
    B.
    In partic.: caeli, a transl. of the Gr. klima, the inclination or slope of the earth from the equator to the pole, a parallel of latitude, clime, Vitr. 1, 1; Gell. 14, 1, 8;

    for which, mundi,

    Vitr. 6, 1.—
    II.
    Trop., an inclination, tendency.
    A.
    In gen.:

    ad meliorem spem,

    Cic. Sest. 31, 67:

    crudelitas est inclinatio animi ad asperiora,

    Sen. Clem. 2, 4 med.:

    alii (loci communes) ad totius causae inclinationem (faciunt),

    Quint. 5, 13, 57.—
    B.
    In partic., inclination, bias, favor:

    voluntatis,

    Cic. de Or. 2, 29, 129; cf.

    voluntatum,

    id. Mur. 26, 53:

    judicum ad aliquem,

    Quint. 6, 1, 20:

    principum inclinatio in hos, offensio in illos,

    Tac. A. 4, 20:

    utendum ea inclinatione Caesar ratus,

    id. ib. 1, 28:

    senatus,

    id. ib. 2, 38:

    animorum,

    Liv. 44, 31, 1:

    in aliquem,

    Tac. H. 2, 92 —
    C.
    Transf.
    1.
    (Qs., a leaning or bending out of its former position; hence.) An alteration, change:

    communium temporum,

    Cic. Balb. 26, 58:

    an ignoratis, populi Romani vectigalia perlevi saepe momento fortunae inclinatione temporis pendere?

    id. Agr. 2, 29, 80; cf. id. Phil. 5, 10, 26:

    hoc amplius Theophrastus (scripsit), quae essent in re publica rerum inclinationes et momenta temporum,

    id. Fin. 5, 4, 11:

    inclinationes temporum atque momenta,

    id. Fam. 6, 10, 5; cf. id. Planc. 39, 94.—
    2.
    Rhet. t. t.: vocis, the play of the voice, its elevation and depression in impassioned speech, Cic. Brut. 43, 158; plur., Quint. 11, 3, 168. —
    3.
    In the old gram. lang., the formation or derivation of a word, Varr. L. L. 9, § 1 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > inclinatio

  • 8 pronus

    prōnus, a, um (archaic form of fem. pronis, Varr. ap. Non. 494 fin.), adj. [like Gr. pranês = prênês, from root pra-, pro; cf. prae).
    I.
    Lit., turned forward, bent or inclined, leaning or hanging forward, stooping, bending down (class.; opp. supinus; cf. cernuus).
    1.
    Of living beings:

    puerum imponere equo pronum in ventrem,

    Varr. R. R. 2, 7, 13:

    pronus pendens in verbera,

    leaning forward to strike, Verg. A. 10, 586:

    ipsum Pronum sterne solo,

    id. ib. 11, 485:

    pronus magister Volvitur in caput,

    id. ib. 1, 115:

    pecora, quae natura prona finxit,

    Sall. C. 1, 1; Ov. M. 8, 379.— Poet., of those running swiftly, Ov. M. 10, 652:

    leporem pronum catulo sectare sagaci,

    flying swiftly, id. R. Am. 201.—
    2.
    Of things, bending forward or downward, going or inclined downward:

    ilex paulum modo prona, dein flexa,

    Sall. J. 93, 4:

    prona ac fastigiata tigna,

    Caes. B. G. 4, 17:

    pronae atque vergentes ampullae,

    Plin. Ep. 4, 30, 6:

    demissus inde pronusque pulvinus,

    id. ib. 5, 6, 16:

    (urbs) prona in paludes,

    sinking down, Liv. 4, 59:

    crateres,

    overturned, Stat. Th. 5, 255:

    motus corporis,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    cubitus,

    Plin. 28, 4, 14, § 54:

    prona via,

    steep, Ov. M. 2, 67:

    amnis,

    Verg. G. 1, 203:

    rivi,

    Hor. C. 1, 29, 11:

    currus,

    Ov. M. 5, 424. — Absol.:

    nihil habent proni et supera semper petunt,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42:

    per pronum ire,

    downwards, Sen. Ep. 123, 14:

    per prona voluti,

    Sil. 15, 235.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, of time, etc., setting, sinking, declining ( poet.):

    pronus Orion,

    Hor. C. 3, 27, 18:

    sidera,

    Prop. 1, 16, 23:

    Titan,

    Ov. M. 11, 257:

    dies,

    Stat. Th. 2, 41:

    menses (=celeriter praetereuntes),

    Hor. C. 4, 6, 39:

    anni,

    id. A. P. 60.—
    2.
    Of localities, turned, looking, or lying towards (postAug.).
    (α).
    With dat.:

    loca Aquiloni prona,

    Col. 3, 2, 6:

    aedificii solum pronius orienti,

    situated more to the east, id. 1, 5, 8.—
    (β).
    With ad:

    campo patente et ad solem prono,

    Col. 2, 9, 3.—
    II.
    Trop., inclined, disposed, prone to any thing (class.); usu. constr. with ad, in aliquid, or dat.; poet. also with gen.
    A.
    In gen.
    (α).
    With ad:

    rei publicae genus inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,

    Cic. Rep. 2, 26, 47:

    anxitudo prona ad luctum,

    id. ib. 2, 41, 68 (from Non. 72, 31):

    boves ad domandum proni,

    Varr. R. R. 1, 2:

    pronus ad omne nefas,

    Luc. 6, 147:

    pronus ad cujusque necem,

    Suet. Vit. 14:

    ad poëticam,

    id. Ner. 50:

    ad simultates,

    Plin. Pan. 84.— Sup.: ad indulgentias pronissimus, Capit. Anton. 10, 8.—
    (β).
    With in and acc.:

    in obsequium plus aequo pronus,

    Hor. Ep. 1, 18, 10:

    in libidines,

    Suet. Caes. 50:

    saeculum in omnia mala,

    Flor. 4, 12.—Prov.:

    prona est timori semper in pejus fides,

    Sen. Herc. Fur. 316. —
    (γ).
    With dat.:

    pronus deterioribus,

    Tac. Agr. 41 fin.—Comp.:

    aures offensioni proniores,

    Tac. A. 4, 29 fin.
    (δ).
    With gen. ( poet.):

    ruendi In ferrum mens prona viris,

    Luc. 1, 461.— Comp.:

    unus audendi pronior,

    Claud. Ruf. 2, 400.—
    B.
    In partic.
    1.
    Inclined to favor, favorable to any thing (post-Aug.).
    (α).
    With dat.:

    si modo prona bonis invicti Caesaris assint Numina,

    Stat. S. 4, 8, 61.— Comp.:

    cohors Cn. Dolabellae pronior,

    Suet. Galb. 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    prona in eum aula Neronis,

    Tac. H. 1, 13.— Comp.:

    ut quis misericordiā in Germanicum pronior,

    Tac. A. 2, 73:

    in verum nepotem,

    Suet. Cat. 19.—
    (γ).
    Absol.:

    prona sententia,

    Val. Fl. 8, 340:

    pronis auribus accipere aliquid,

    Tac. H. 1, 1; Luc. 5, 501.— Comp.:

    quos pronior fortuna comitatur,

    Vell. 2, 69, 6.—
    2.
    Easy, without difficulty (mostly post - Aug.):

    omnia virtuti suae prona esse,

    Sall. J. 114, 2:

    omnia prona victoribus,

    Tac. Agr. 33:

    pronum ad honores iter,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    via ad regnum,

    Just. 1, 5, 9: pronum est, it is easy:

    agere memoratu digna pronum erat,

    Tac. Agr. 1:

    invitos praebere deos,

    Luc. 6, 606:

    facile et pronum est agere,

    Juv. 9, 43.— Comp.:

    id pronius ad fidem est,

    is easier to believe, Liv. 21, 28.—Hence, adv.: prōnē, downwards, pronely (post-class.).
    A.
    Lit., Paul. Petr. Vit. S. Mart. 4, 546.—
    B.
    Trop., readily, willingly; comp. pronius, Amm. 30, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pronus

  • 9 ānfrāctus

        ānfrāctus ūs, m    [am- (for ambi-) + FRAG-], a recurving, turning, bending round: quae (figura) nihil incisum anfractibus habere potest: solis, a circuit.—Esp., a tortuous way, circuitous route: si nullus anfractus intercederet, Cs.: longior, N.: litorum, L.—Fig., of style, circumlocution, prolixity.—Intricacies: iudiciorum.
    * * *
    I
    anfracta, anfractum ADJ
    curving, curved, bent
    II
    bend, curvature; circuit, (annual) round, orbit; spiral, coil; circumlocution

    Latin-English dictionary > ānfrāctus

  • 10 arātor

        arātor ōris, m    [aro], a ploughman, C.: miratur arator tauros, O.: neque gaudet igni, H.: curvus, bending to the plough, V.: taurus arator, O. — A cultivator of public lands: aratorum penuria.
    * * *
    I
    (gen.), aratoris ADJ
    plowing, plow-; (of oxen)
    II
    plowman; farmer (esp. farming on shares); cultivators of public land on tenths

    Latin-English dictionary > arātor

  • 11 (curvāmen

        (curvāmen inis), n    [curvo], a bending, bend, vaulting (only abl sing., nom. and acc plur.): patriae curvamina ripae, O.

    Latin-English dictionary > (curvāmen

  • 12 dēclīnātiō

        dēclīnātiō ōnis, f    [declino], a bending aside, turning away, averting: tuas petitiones parvā declinatione effugi: atomi: corporis, Cu.—Fig., a turning away, avoiding, avoidance: a malis naturā declinamus; quae declinatio, etc.: laboris. — In rhet., a slight deviation (from the direct argument): a proposito: ad amplificandum.— A rejection, qualification (of a word or phrase).
    * * *
    declination/relative sky angle; latitude; compass point; inclination; bend/slope turning aside, swerve; advoidance; divergence/variation/digression; inflection

    Latin-English dictionary > dēclīnātiō

  • 13 dēflexus

        dēflexus    P. of deflecto.
    * * *
    bend (in a line); deviation (behavior); transition; bending/turning aside (L+S)

    Latin-English dictionary > dēflexus

  • 14 flexiō

        flexiō ōnis, f    [FALC-], a bending, swaying, bend, turn, curve: virilis laterum.—Fig., a turning, indirection: quae deverticula flexionesque quaesisti!— A modulation, inflection, change: vocis: in cantu: modorum.

    Latin-English dictionary > flexiō

  • 15 flexus

        flexus ūs, m    [FALC-], a bending, turn, winding, curve: aures habent introitūs multis cum flexibus: cervicis, O.: inplicatae flexibus viae, L.: tardis flexibus errare, V.: pati flexūs (i. e. flecti), O.: uno flexu dextros (equos) agunt, Ta.—Fig., a transition, change, crisis: rerum p.: aetatis.
    * * *
    turning, winding; swerve; bend; turning point

    Latin-English dictionary > flexus

  • 16 immineō (in-m-)

        immineō (in-m-) —, —, ēre,    to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta.

    Latin-English dictionary > immineō (in-m-)

  • 17 inclīnātiō

        inclīnātiō ōnis, f    [inclino], a leaning, bending, inclining: corporis.—Fig., inclination, tendency, bias, favor: ad meliorem spem: voluntatum: animorum, L.—An alteration, change: temporum.— In rhet.: vocis, play.
    * * *
    act of leaning, tendency, inclination

    Latin-English dictionary > inclīnātiō

  • 18 īnflexus

        īnflexus ūs, m    [1 in+FALC-], a bending, curving: vicorum, Iu.

    Latin-English dictionary > īnflexus

  • 19 prō-mineō

        prō-mineō uī, —, ēre,    to stand out, jut, be prominent, overhang, project, extend: Phaselis prominet penitus in altum, L.: coma Prominet in voltūs, hangs over the face, O.: nemorum coma gelido prominet Algido, H.: matres familiae pectore nudo prominentes, bending forward, Cs.—Fig., to reach out, extend, come forth: quae (iustitia) foras tota promineat: in memoriam ac posteritatem, L.

    Latin-English dictionary > prō-mineō

  • 20 prōnus

        prōnus adj. with comp.    [PRO-], turned forward, bent over, inclined, leaning, hanging, stooping, bending: pecora, quae natura prona finxit, S.: pronus pendens in verbera, leaning forward to strike, V.: pronus magister Volvitur in caput, V.: carcere emicat, i. e. in swift flight, O.: leporem pronum catulo sectare sagaci, flying swiftly, O.: ilex paulum modo prona, dein flexa, S.: motus corporis.—As subst n.: montium prona, slopes, Cu.: amnis, rushing, V.: rivi, tumbling, H.: currus, headlong, O.— Sinking, reaching down: urbs in paludes, L.: via, steep, O.—As subst n.: nihil habent proni, no downward tendency.—Of heavenly bodies, setting, sinking, declining: Orion, H.: Titan, O.—Of time, hurrying, fleet: menses, H.: anni, H.—Fig., inclined, disposed, prone: rei p. genus ad perniciosissimum statum: anxitudo ad luctum: in obsequium, H.: pronior in vitia sua, L.: deterioribus, Ta.— Easy, without difficulty: omnia virtuti suae prona esse, S.: omnia victoribus, Ta.: facile et pronum est agere, Iu.: id pronius ad fidem est, is easier to believe, L.
    * * *
    prona, pronum ADJ
    leaning forward; prone

    Latin-English dictionary > prōnus

См. также в других словарях:

  • Bending the Landscape — is the title of an award winning series of LGBT themed anthologies of short speculative fiction edited by Nicola Griffin and Stephen Pagel. [http://www.nicolagriffith.com/bending.html] Three books were produced, subtitled Science Fiction ,… …   Wikipedia

  • bending — bénding s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  BÉNDING s.n. (muz.) Procedeul alternării arcuşului cu ciupirea coardelor (la contrabas). [< engl. bending]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  BÉNDING s. n …   Dicționar Român

  • Bending (disambiguation) — Bending can refer to the following: * Bending, the behavior of a structural element subjected to a lateral load * Bending (metalworking), a sheet metalworking process used in manufacture * , the fictional manipulation of the elements in Avatar:… …   Wikipedia

  • Bending New Corners — est le quatrième album du trompettiste de jazz français Erik Truffaz, sorti en 1999. Caractéristiques Cet album se caractérise par une inclusion massive d influences tirées de musiques électroniques telles que le Drum and bass ou le hip hop, au… …   Wikipédia en Français

  • bending — bending; un·bending; …   English syllables

  • Bending — Bend ing, n. The marking of the clothes with stripes or horizontal bands. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Bending — Bending. См. Изгиб. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

  • Bending brake — Bending brake. См. Гибочный пресс. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

  • Bending dies — Bending dies. См. Гибочный штамп. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

  • Bending moment — Bending moment. См. Изгибающий момент. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

  • Bending rolls — Bending rolls. См. Гибочные валки. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»